De dag begon vandaag iets anders dan de voorbije dagen. Reeds een aantal dagen heeft Magalia last van een pijnlijke keel (en ik van een hoest, maar dat zou aan de anti-Malaria pillen liggen). Omdat het niet verbeterde besloten we om een dokter te laten komen.

Rond 7u30 was de dokter al aanwezig (ze waren met 2). Alles werd gecontroleerd en het oordeel was een keelontsteking. Er werden medicamenten voorgeschreven, een deel had hij bij zich, een ander deel ging hij binnen het halfuur laten bezorgen aan de receptie.

Aangezien we hier niet echt meer op voorzien waren én de bankautomaat op de luchthaven gisteren geen geld meer had, hadden we aan de receptie van het hotel gevraagd of we daar eventueel geld konden afhalen. Dit was geen probleem… tot het zover was en ze blijkbaar niet genoeg geld hadden. Probleem, want de dokter moest natuurlijk betaald worden. Het hotel stelde daarom voor om even buiten het domein te gaan, en daar bij een lokale 'computerwinkel' te gaan afhalen. Ze zeiden me dat de dokter me wel zou brengen. Op de parking van het hotel stond echter geen enkele wagen, enkel een Vespa. En jawel, die was van de dokter… Daarom dokter vooraan en ik achteraan en weg waren we naar het dorp, over een onverharde weg vol van putten, zonder helm… Weer een belevenis erbij. Gelukkig ging alles vlot en konden we snel terug vertrekken naar het hotel.

Nadat de medicatie geleverd was even kort laten checken met een dokter in België, om zeker te zijn dat we hier niets verkeerd doen. Het product is echter gekend, dus weer een zorg minder. Veel rusten en de antibiotica nemen is de boodschap…

Om 9 u hadden we een afspraak met iemand van een bureau dat excursies over het eiland doet. Hij stelde de verschillende mogelijkheden met hun kostprijs voor. Zo kunnen we een kruidentour, een wandeling door Stonetown of een boottocht met de dolfijnen doen (met mogelijkheid tot snorkelen). We hebben echter nog niets besloten, want willen eerst de gezondheid positief zien evolueren. 

Na deze afspraak kennis gemaakt met het royale ontbijt. Amai, al die mogelijkheden. Dat zijn we helemaal niet meer gewoon. De voorbije dagen was het meestal wat (droog) brood, beleg (confituur, soms wat kaas) en de mogelijkheid om een eitje, pannenkoek of wat fruit te vragen.

Omdat het gisteren al donker was toen we aankwamen hadden we het volledige hotel nog niet gezien, dus besloten we een korte wandeling te maken langs het zwembad, de fitnessruimte en de spa. Op onze weg kwamen we de ober van gisteravond tegen. Blijkbaar is hij overdag de animator van dienst. Hij vertelde dat er om 12u een wandeling naar 'the village' op het programma stond (en ook nog wel wat aquagym en andere activiteiten). We vertelden hem dat we gingen zien of we gingen meegaan.

Aan onze kamer waren enkele werkmannen bezig de kokosnoten uit de bomen te halen. Hiervoor klimmen ze, zonder bescherming, de boom in, snijden ze de kokosnoot af en laten ze deze vallen. Vervolgens moet de buitenste schil verwijderd worden. Toen ze ons geïnteresseerd zagen kijken vroeg er iemand of we geïnteresseerd waren in een stukje en in wat kokosmelk. Het smaakte erg lekker, erg vers vooral…

Om 12u stonden we dan klaar voor de Village Tour, we waren blijkbaar de enige geïnteresseerden, dus het was een private tour. Als eerste gingen we naar de vismarkt waar de lokale bevolking aan het wachten was op de vissers. Zij waren 's nachts vertrokken en waren nog steeds onderweg. Sommige boten hebben nog geen elektrische motor, dus zij moeten nog roeien. Naast de vismarkt waren enkele werkplaatsen. Zo was er iemand die netten repareerde, en zagen we ook hoe de boten gemaakt worden, volledig handwerk. Kruipt erg veel tijd in het maken van een boot.

Tijdens de tour stopten we ook aan de plaatselijke aquarium waar er heel wat zeeschildpadden leven. Allen waren ze toevallig in de netten van de vissers terechtgekomen. In het aquarium konden ze weer aansterken alvorens ze werden vrijgelaten. Magalia mocht de schildpadden ook even voeden. Gevaarlijk was dat niet volgens de gids, want ze hadden geen tanden en bijten bijna nooit... het is wel zo dat als ze dan toch bijten het wel hard is ;-)

Het vervolg van de wandeling liep door de village zelf. Het blijft toch speciaal om hen zo te zien leven. De meeste huizen nog geen elektriciteit, koken op een houtvuurtje… Maar het is zoals onze gids ook zei, men kent meestal niet veel anders, en is gewoon om zo te leven. De mensen zijn hier gelukkig...

Na de tour gingen we even wat rusten in de kamer, alvorens te gaan lunchen in het restaurant. Wederom erg lekker (voor de fijnproevers, Magalia had verse gamba's en ik koos voor een Thaïs stoofpotje van kip, waarschijnlijk vol met specerijen van Zanzibar).

In de namiddag vooral op de kamer gebleven, omdat we nog wat beter wouden uitrusten, en omdat er iemand uit België een korte regenwolk had gestuurd (of was die in de valies blijven zitten). Morgen gaan we normaal wel naar het strand of het zwembad. Deze namiddag dan wat fotootjes toegevoegd (zie het fotoalbum), en ook de foto's van de fotograaf bekeken (van onze trouw).

's avonds dan nog gaan eten (wat kan het leven toch gemakkelijk zijn). Bij terugkomst merkten we dat onze douche niet al te warm meer werd. Dus even een technieker gebeld, en een 10-tal minuten later was alles gefixeerd. Misschien toch wel wat raar, wij klagen omdat we geen warm water hebben, en net buiten het hotel hebben ze zelfs geen water soms….

Morgen een rustig dagje, uitzieken en hopen dat we dit weekend nog iets kunnen doen.

Groetjes!

Magalia en Wouter